Wat geeft er een betere boost dan enthoesiaste gasten verwelkomen, samen naar de sterrenhemel kijken bij een glaasje en vragen waar ze de volgende ochtend hun ontbijt wensen?
We verwelkomen een Duitse dame, die haar opgetogenheid niet onder stoelen of banken kan steken: en we spreken dan ook nog een woordje Duits, vanuit onze vlaamse dialect-roots.
Maar onder een gezamelijke schaterlach beslissen we dat de combinatie van het 'gestuurd' luisteren naar polka muziek in combinatie met schlagers tijdens de jeugdjaren,  ook mogelijk aan de basis liggen van ons mondvol woordje Duits, met Udo Jürgens in het bijzonder.

Franse gasten brengen een cassoulet mee om hun dankbaarheid voor onze 'organisatie' te tonen : ze woonden een bruiloftsfeest bij in de buurt en kwamen hier ter plekke om te vragen of ze niet eerder konden inchecken die namiddag. Werkmannen, afkomstig vanuit uiteenlopende franse contreien, die in de buurt een klus af te handelen hebben, komen af en aan.
We verwelkomen ook vrienden en familie en krijgen herhaaldelijk met emotionele verrassingen te doen; complotten alshetware!

Onze passie voor het platteland werkt aanstekelijk, merken we op.
Flits is in februari bevallen van 3 jonkies en ze komt moeilijk op gang. 
We lassen een dagelijkse wandeling in met haar en haar puppy-dochter: 's morgens, ' s middags of 's avonds, alnaargelang de reservaties van onze chambre d'hôte het toelaten.
Als we 's ochtends vroeg de bospaden bewandelen, zien we de ijverigheid van de spinnetjes van de afgelopen dagen en nachten.
Het moment dat een haarfijn, prachtig geweven dradenweb door het zonlicht schittert, besluiten we er voorzichtig over te stappen, ons realiserend wat een arbeid en energie de achtpotige kunstenaar hierin gestoken moet hebben.

Van de drie Flits-jonkies besloten we het zwarte wijfje, Mica,  te houden: zij zou, samen met Flits, La Couderquié moeten kunnen bewaken en de nodige verwittigingssalvo's brengen. Puppyzus en -broer vonden een fantastisch gouden mandje.
Mica haar knuffelgehalte verraadt haar inborst.
Ze gaf enkel de illusie dat ze gitzwart was, maar haar vacht reflecteert roestbruin in het felle zonlicht.   Haar donzige kophaartjes-met-de-rosse-schijn steken naar alle kanten en haar flaporen bengelen op en neer als ze haar kop nieuwsgierig van hot naar her draait.  Ze kan haar lenige lichaam 180 graden omgooien in één sprong en al huppelend doet ze denken aan een antilope in de savanne. Ze vertrouwt haar jonge lijfje en hoge poten de volle 100% en koerst met het nodige bochtenwerk het bospad af,  alsof haar leven ervan afhangt. Ook hààr enthoesiasme werkt aanstekelijk!
Mica : een bijkomend zonnetje met hoog humor- en knuffelgehalte in het warme Zuid Frankrijk...

Ook tijdens deze tweede zuidfranse zomer voor ons,  zien we hoe het torenvalkjes-koppel 3 jongen grootbrengt; ik verdenk hen ervan dat ze zichzelf als heersers van La Couderquié gedoopt hebben, scheurend over de de laagliggende weilanden, kunnen we hen makkelijk spotten : wat een privilege. Ze doen soms zeemeeuws-gewijs op elkaar krijsen alsof ze medelijden willen opwekken tijdens hun eerste vluchturen.

Het experiment met de moestuin is, naar ons gevoel, tamelijk goed geslaagd: het ontbreekt ons enkel nog aan additionele biologische meststoffen : we proberen met netelgier, kippenmest en paardenmest. Aftreksels van de treurwilg proberen we volgende voorjaar.
Elk tomatenzaadje heeft een kolossale plant teweeg gebracht : we hebben er 74. Alsook pompoenen, courgetten, komkommers, sla, look, kervel, uien en patatten, inclusief een klein kruidenarsenaal. Ook de bessenplanten hebben er zin in : hun diepgroene bladeren verraden hun gelukzaligheid.
Enkel de bijtjes konden hun werk niet helemaal correct uitvoeren, daar we regelmatig met de forse vent d'Autan te dealen hadden, een zijwind van de Mistral, alsook met droge periodes.
Een forse regenbui enkele weken geleden voedde het grondwater, dus de oude waterput werd op het perfecte moment terug voorzien van klaterend regenwater, maar het ziet ernaar uit dat dàt stilaan op zijn einde loopt; de pomp moet nog even aftasten en ons bevestigen hoe diep het grondwater zich bevindt.  Maar de moestuin en de bessen hebben tot vandaag heerlijk kunnen genieten van fris grond-regenwater. Investeren in kunststof-regenputten is nagenoeg onmogelijk: de prijs per stuk hier in Frankrijk omhelst duizenden euro's. 

De restauratiewerken aan het bakhuis lopen ten einde: het is tientallen jaren niet gebruikt geweest, en de dépendance-zoals ze het hier noemen- zat aan de binnenkant onder een bij benadering tien centimeter dikke stof-en-organisch-goedje-laag. In weerskanten van het gebouw bracht men varkentjes, konijnen en kippen onder. De steunmuur aan de rechterzijde , waarachter de beestenboel vergaard zat, werd door ons steen voor steen afgebroken en het dak werd gestut met een eiken paal steunend op een betonnen sokkel. Zo creëerden we een grotere, luchtigere ruimte die we met eiken meubeltjes decoreerden.
De vloer in de houtoven was totaal geabimeerd : De kapotte, vuurvaste tegels worden eruit gezwierd en vervangen: tussen het stof en het stro bevindt zich nog een stapel, waarvan we gretig gebruik kunnen maken. De restauratie van de vloer van de oven kan enkel gebeuren door herhaaldelijk erin en terug uit  te kruipen.
De hogedrukreiniger biedt soelaas voor het cleanen van de muren. Na dat ze ingevoegd zijn, herken je ze niet meer terug:  De vele kleine voegjes staan garant voor een titanenwerk. De muurgedeeltes met beton worden met gele chaux (kalk) bezet: dit  transformeert het stalgevoel naar huisgevoel.

De tomette tegels die we in de boerderij konden recupereren kunnen we herbruiken op de vloer. Door het feit dat ze niet meer nieuw zijn, ziet het eruit alsof ze er altijd al gelegen hebben...

Het is tijd om de oven uit te proberen : we besluiten met 6 broden te starten, met verrukkelijke, fijne bio-bloem van de plaatselijke molenaar-agriculteur. De deegmenger kneedt op volle toeren, de rijs-tijd wordt gerespecteerd en de oven is sneller opgewarmd dan voorzien: hij kan met gemak 50 broden in één keer huisvesten.
Als de zes broden goudbruin en gaar zijn, wordt de oven bijgestookt, om een lading pizza's te garen.
Afgelopen winter spaarden we de snoeitakken van de vijgenbomen onder een afdakje. Dit kan nu, voldoende gedroogd, de aanstookperiode van de oven bevorderen, gevolgd door enkele dikke gedroogde houtknabben.
Het knepperend ovenvuur staat synoniem voor warmte en gezelligheid. Niet dat die bijkomstige warmte hedentendage een noodzaak is...
We nodigen enkele vrijwilligers uit om de pizza's uit te testen bij een glaasje en beléven het klaarmaken van onze avondmaaltijd:  onder unaniem akkoord blijkt het experiment geslaagd!
Als 's anderendaags 's morgens de oven nog een graad of 60 is, zet ik  bij wijze van derde experiment de in het afgelopen najaar ingevroren vijgen in een vuurvaste schaal op de hete oventegels, gedurende 10 uur.
Ze verschrompelen en drogen langzaamaan, maar blijven hun uitgesproken zoete smaak behouden.
Ik verwerk ze in een bananen-vijgen brood, afgewerkt met een citroen-agave coulis, heerlijk bij een kaasschotel of het ontbijt.

De houtoven zal voor ons altijd dé  'beleving' op het platteland blijven, die we héél graag willen delen met ieder die wil en kan!