Onze bouwtekeningen worden terug bovengehaald om de nodige vierkante meters vloer te berekenen.
In Castres bevinden zich 2 toonzalen. 
Vermits we de authenticiteit van de boerderij willen behouden in onze renovatie, is de keuze niet bepaald gemakkelijk. In een eerste toonzaal wordt druk 'gebladerd' tussen vloerstalen tegen de muur. Het moment dat we denken de juiste 'verouderde' vloer te hebben gevonden, zien we dat die onder het daglicht een kakofonie van kitscherige blink -blink geeft. 
We besluiten het over een andere boeg te gooien en een tweede toonzaal te bezoeken.
De verkoopster voelt precies aan wat we bedoelen, en haar wow's en waw's worden niet onderdrukt als we over de oude boerderij spreken. Ze zoekt naar een balans tussen wat we willen en hoe we de inrichting geen geweld aandoen.

Ze draaft met stalen op en af en heeft voor elke kleur en nuance een uitleg.
Haar man is meer dan 20 jaar vloerlegger geweest en besloot een 4-tal jaren geleden zijn werk als vloerlegger te vervangen door 'vloerverkoper'. Samen runnen ze een mooie verkoopshal, met de nodige passie: een energie, een vibe die de complete hal vult. Geen enkele klant komt binnen of buiten, zonder een hartelijke groet van haar.  Het klikt dan ook meteen tussen ons. Ze tekent, schrijft en  noteert op een copie van onze handgetekende plannen. Haar man, van origine een Portugees, afkomstig uit de Algarve, zorgt voor mooie Portugal-verhalen... toevallig...
Ondertussen worden de metal studs, de metalen gebinten waartegen de gyproc geplaatst wordt, met de grootste precisie verder opgezet. We komen er dan ook vrij snel achter dat ruimtes met scheve muren plafonneren niet van-een-leien-dakje loopt. Van de waterpas wordt er gegrepen naar de laser en de vouwmeter. Een logisch denkende man is geen overbodige luxe in dit geval.
We besluiten om een tweedehands handliftje te zoeken op 'le-bon-coin', omdat er toch wat plafondjes moeten ge-gyproct worden. Het liftje zou een handig hulpmiddel zijn om de gipsen plafondplaten naar boven te hijsen en vast te houden, te klemmen als het ware.
Onderweg naar de verkoper genieten we van de glooiende, steeds groener worden Franse lente-landschappen. Het voelt als 'rondreizen'. We beseffen maar al te goed ons privilege. Mooie wegen, veel open ruimtes, geen opstoppingen, geen rode lichten, geen drukte, kortom geen verkeerstress.
Eénmaal terug thuis , beginnen we eigenlijk, zonder het te beseffen, in  de moeilijkste ruimte; met het plafond. 
De metal studs staan keurig uitgelijnd en uitgepast.
Trots op ons tweedehands koopje leggen we de eerste gyproc-plaat op het liftje om deze naar boven te zwengelen.
Er klopt iets niet aan het liftje  : we zijn in-'t-zak gezet: het raamwerk, bovenop het liftje, dat de plaat moet houden, kan niet volledig horizontaal gedraaid worden.
We begeven ons in de kleinste ruimte van de bovenverdieping, tel daarbij op dat de lift eigenlijk moet staan op de plaats waar Stefan OOK staat om ze bij te sturen, dat de wieltjes NIET draaien naar de richting waar wij willen én dat de plaat, als ze bijna boven is, blokkeert tegen een kleine uitstulping van de oude muur en niet meer naar boven noch naar beneden kan. Ondertussen zit het  uitstekend handvat vast tegen de andere muur en dient deze eraf geschroefd te worden. Er wordt gevloekt, getierd, gemiljaard. De eerste plaat is dus een waar fiasco. Ik huiver bij de gedachte dat er nog velen moeten volgen, maar we realiseren ons al snel, dat we in de kleinste, dus tevens moeilijkste ruimte, begonnen zijn als amateur-gyproc plaatser, waar, op de koop toe, de bobbelige muren zowel de omhoog toornende plaat blokkeren als  ons briljant idee.
Al snel wordt er iets op gevonden om het raamwerk bovenop de lift aan te passen, zodat de platen toch horizontaal naar boven gehesen kunnen worden.
De klus kan alleen maar beteren naargelang de werken vorderden, denken we dan.

De zucht van verlichting moet hoorbaar geweest zijn tot in het centrum van Lautrec...
Het respect voor de professionele gyproc-plaatser groeit dan ook met de dag : metalen studs op maat slijpen met de slijpschijf, waterpas zetten en aan mekaar schroeven, gipsplaten op maat snijden met het snijmes en voorzichtig losbreken, hoekjes en kantjes meten en uitsnijden met een wipzaag, gipsplaten op metal studs schroeven, niet vergeten dat elke karwei ook een aangepast schroefbitje vereist, en tenslotte naden en schroefgaatjes toesmeren met plakspaan én schuren...

De gyproc - plaatser : hij heeft het niet onder de markt!

​

​