Een vlucht kwikstaartjes waggelt dagelijks over het met gras ingezaaide perceel, onder het voederbakje, op zoek naar insecten, of van het voederplankje gevallen zaadjes.
Al kibbelend spreiden ze hun sierlijke vleugeltjes : Nee, ik was eerst! Ze zijn druk doende en blijven goed samen. Als er eentje opvliegt, wordt hij direct gevolgd door 6 of 7 soortgenootjes.  
Ook een 7-tal geelgorsen kunnen het gezelschap van de kwikstaartjes dulden op zoek naar grondinsekten.
De stilte achter de boerderij wordt doorbroken door het gezang van het roodborstje, net als de vink geeft hij de winter wat kleur.
De winter is uitzonderlijk koud.
's Nachts vriest het tot -4°C en overdag is de hemel een staalblauw gekleurd schildersdoek.
Zoals  de Berberis er vandaag uitziet, zie ik hem dit jaar misschien niet meer. Tijd voor fotografie: de vruchtjes staan vol ijs-diamanten. Het zonlicht helpt een handje. Deze magische kristallen nemen me mee in het moment.

Tijd om de rest van onze houten omheining te plaatsen, zodat we de paarden uit het laagliggend weiland kunnen houden en dit te 'sparen' tijdens nattere periodes. 
Het grondboor kan de nodige gaten niet door de rotsachtige onderlagen krijgen en we besluiten de gaten met het kleine kraantje te maken en de rotsen te trotseren met de drilboor.
Wat hebben we deze karwei zwaar onderschat. We schroeven en boren 7 dagen aaneenhoudend: gat openmaken met de minigraver, met de drilboor de rotsen doorboren, indien nodig, paal in het gat plaatsen en de zware leemgrond terug  rond de paal verdelen. 
De zwarte, luchtige grond, zoals we in de belgische Kempen gewend waren, wordt hier vaak gemist.
Enkele regendruppels en de leemgrond hier is spekglad, en tijdens droge periodes geeft hij geen krimp en is hij bikkelhard.
Maar soit, we passen ons aan.

Door gebrek aan straatverlichting, zo ver het oog reikt, zijn we genoodzaakt om de oprit wat te verlichten voor onze toekomstige gasten. Drie lantaarns, ooit gekocht via een schoolproject, worden op hun sokkels geschroefd en zetten direct een bepaalde sfeer nadat ze voor de nodige functionaliteit garant staan... uiteraard. Het inpak-moment voor de verhuiswagen indertijd, was dan ook niet bepaald een peulschil: ze werden  op paletten geschroefd en namen behoorlijk wat plaats in...

Ondertussen zaaien we groentjes in kleine kweekbakjes.

De plaats waar de moestuin komt kan verder aangevuld worden met zwarte aarde die kort achter het huis als aanvulgrond  gediend heeft. Deze was eerder al zorgvuldig aan de kant gehouden tijdens het uitgraven van het terras.

Nooit gedacht dat een berg zwarte aarde ooit een zegen zou zijn. 
Alweer een bewijs dat geluk een state of mind is...