Zoals de vier paarden in België zich aanpasten aan onze omgeving, na aankoop, zo pasten ze zich voortreffelijk aan in de heuvelachtige weilanden in het Zuiden van Frankrijk.
Quinny, bijna 30, is de beheerste, schrandere merrie die al die jaren de kudde leidde: zij koos, zij besliste, zij leidde en ze deed dat voortreffelijk. Haar koele hoofd bracht alle rust in de kudde. Paniek, angst, uitbundigheid... was de kudde vreemd, dankzij haar. ZIJ had het vertrouwen van de kudde, omdat ze dat opeiste, omdat ze dat verdiende.
Afgelopen winter was haar vacht erg dik, wollig en lang. De natuur voorzag haar van de nodige deken, bij de andere paarden trouwens ook, omdat ze meer buiten lopen dan voorheen.
Heel langzaamaan verandert de hiërarchie.
Quinny trekt zich regelmatig terug. Ze staat dan op haar eentje te grazen of te genieten van de zon. 
Terwijl de rest beschutting zocht in de koele stal afgelopen zomer, stond Quinny met haar rug in het felle zonlicht. Haar oude beendergestel kon er maar wel bij varen.
Quinny's bezonnen leiderschap is niet meer.
We proberen te achterhalen wie haar opvolger is.

Tina is een bloedtype en kan een heethoofdje zijn : ze kan wel eens een sprongetje maken als ze schrikt, maar wil toch voorop.
Ze blokkeert de ingang van de stal, waarmee ze wil zeggen: Dit is MIJN plaats, zeg me maar gewoon of jullie het goedvinden.
En niemand uit de kudde protesteert, niemand schopt, niemand heeft ambitie om haar ook maar één haarbreed in de weg te leggen. De goudeerlijke, sierlijke Tina, het loyaal maatje van onze dochter, een veerkrachtige, onvergankelijke band die ontroert tot tranen.

Fiero gaat nooit confrontatie aan, ze gaat elke ruzie en onenigheid uit de weg. Ze was een eerlijk, scherpzinnig maatje in het parcours waar ze het hoofd ten allen tijden koel kon houden en haar passen nagenoeg zelf uitmat voor de sprong, zolang haar berijder haar met zachte handen behandelde. Wat heeft ze onze zoon veel geleerd.
Haar zwarte vacht glanst in de zon, haar witte bles van haar fijne hoofdje en sierlijke gang typeren Fiero. 

In de stal is er één plekje zorgvuldig afgemaakt met breed lint. Hierachter liggen enkele verzorgingsborstels, hoevenkrabbers en roskammen en een emmer.
Color, de enige ruin van het gezelschap, verveelt zich nog al eens, en voelt instictief aan dat er op het lint geen stroom staat. Hij hoort het, hij ziet het, hij voelt het omdat hij blijvend nieuwsgierig is. En Tina staat altijd wel ergens in zijn buurt om van zijn nieuwsgierigheid gebruik te maken en zo ook op ontdekking te kunnen gaan, zonder zelf al teveel risico te moeten nemen. Samen maken ze de wereld een stuk fabelachtiger, boeiender en vooral komischer, want eens er een plekje gevonden is onder het lint om aan een borstel of emmer te raken, kunnen ze de dode momenten leven inbrengen met gerommel en gegooi.
Color eist de drinkbak op, als hij dorst heeft, en hem wordt ook geen haarbreed in de weg gelegd, als hij drinkt.
Color is de clown, de fletser, de aai-nog-eens-even-over-mijn-hoofdje aandachtzoeker, hij is de enige man tussen 3 vrouwen. Gehoorzaam longe-rondjes lopen in de rijbak is niet zijn dada maar zijn brede kaken, kleine neus en kleine oortjes geven hem het perfecte paardenhoofd, dus je vergeeft hem alle zonden van de wereld. Hij prutst aan ritssluitingen van je jas, neust in je jaszakken en sluit zijn ogen als je over zijn hals strijkt. Onder het zadel is hij koel, als hij maar niet de leiding hoeft te nemen. Hij heeft een sterke leider nodig tijdens het werk, iemand die hem duidelijk laat voelen : NU is het clown-zijn even over! NU is het werk-tijd.
Wie wordt leider?
De kudde beslist.

De krachtigste, intelligentste ziel zal het leiderschap ter harte nemen, om het welzijn van de kudde te bewerkstelligen.
Ze zullen hem vertrouwen en ten allen tijde volgen en naar zijn of haar voorbeeld handelen.

De paarden, onze spiegels.
Met kracht kan je, als mens, het nooit van hen halen, enkel met respect.
Respect laat vertrouwen groeien.
De lijn tussen het maken van je punt met respect voor je paard en ogenschijnlijk van je laten 'profiteren' is flinterdun, omdat ze een instinct hebben die de doorsnee menselijke intuïtie ver overstijgt. Ze beantwoorden haarfijn onze vragen, zolang we hierin consequent 'kunnen'  blijven. Hoe fijngevoeliger dit edele dier is, hoe minder 'druk' het zal aanvaarden. En dat maakt hen tot meest vernuftige leermeester van onze kinderen en onszelf. Wat hebben we een privilege hier middenin te mogen staan. Elke energetische toestand van ons, mens, voelen ze perfect aan en temidden van de rode draad doorheen elk leerproces (elke 'groei') is wederzijds begrip een belangrijke sleutel. Het doet zelfs onaangenaam aan om het bij hen 'instinct' te noemen: onze angst maakt hen angstiger,  onze kwaadheid of frustratie werkt als een rode lap op een stier. Het vertrouwen smelt als sneeuw voor de zon.
En zonder vertrouwen raak je geen stap meer verder.
Werken met paarden is werken aan onszelf. 
Onszelf bewust maken van de energie die we uitstralen.
Hun loyale, enorme hart zien, hun gracieuze, krachtige bewegingen, hun fabuleuze behang en hun toewijding aan ons zijn een dagelijkse zegening. 
Om één af andere reden heb ik een enorm zwak voor zwarte dieren. De zwarte kleur absorbeert het licht en de reflecterende glans in hun vacht wekt positiviteit bij mij op. In een zwarte vacht lijkt het ook of de ogen, de reflecties van de ziel, méér glinsteren, fonkelen. Een zwarte kat, een zwart konijn, een zwarte koe, en naast hen de Fries met enorme manen. De flatcoat retriever had altijd een apart plaatsje in mijn hart, en een jaar of 20 geleden kochten we er eentje. We redde hem uit een kennel waar hij als fokreu 'diende'. Hij overleed aan een gezwel in zijn nek, na slechts een 4-tal jaar in ons midden te mogen zijn.
Mica is de onovertrefbare jachthond met blauwe tong in een volledig zwarte langharige vacht gegoten. Ze werd hier geboren vanuit een gekruiste chowchow-labrador mama en een jachthond papa. Ze heeft lange haartjes op haar pootjes en een pluimende staart die hard kan zwiepen. Haar flaporen bengelen regelmatig omdat ze zich niks wil laten ontgaan, haar kopje draait van hot naar her zodat niks haar nieuwsgierig snuitje kan ontgaan. Haar flatcoat-retriever gehalte is, op z'n zachtst uitgedrukt, 'riant'. Haar mama Flits is de eigenzinnige, rustige hond-met-berenkopje die altijd van op een afstand gade slaat. 

Ondertussen zijn de werken aan de oude koeienstallen begonnen. We startten met de bouwwerken/renovatiewerken van de  eerste gîte die grenst aan het terras. Ze wordt volledig uitgezuiverd met hoge drukspuit. We beslissen om van de helft van de koeienstal de benedenverdieping én bovenverdieping in gebruik te nemen. De bovenverdieping bevindt zich onder het dak en onze bevriende schrijnwerker wees ons erop dat het misschien toch jammer zou zijn de ruimte met enorme dakspanten niet te benutten en er niet mee te pronken. Zo geschiedde dat we per gîte 2 verdiepingen in beslag zullen nemen. 
Bouwmaterialen zijn besteld en de voegwerken van de pierre-muren zijn aangevangen. 
Een groot houten kaderment wordt in mekaar getimmerd tussen de grote houten plafondbalken,  zodat de wit-gebeitste planken achter de grote houten balken in mekaar gepuzzeld kunnen worden.
In fase II van de bouwwerken is een titanenwerk  aangevangen.


Het groen van de eikenbomen domineren nog steeds het landschap.
Het zonlicht op de gele bladeren van de enorme platanen langs de kronkelende wegen geeft het glooiende landschap een gouden blos. De enorme akkers tegen de heuvelflanken zien eruit als platgestreken lapjes van aardetinten. Koren-, gerst- en tarwevelden willen de groene schakeringen voor hun rekening nemen. Het perfecte landschap brandt op mijn netvlies: een kleurenpalet die bij mij, als mens, instant een gelukzalige energie opwekt. Het raakt!
Weldra zullen enkel het silhouet van de ceder en de pin parasol het landschap accentueren met hun immer volle kruinen. 
De winter zal voorbijvliegen!