De december lucht is zacht.
Ik verdenk haar ervan dat ze wil behagen.
Vaak gooit de vent d'Autan (de Autan-wind) roet in het eten, maar hij houdt zich vooralsnog koest
Hij maakt muziek, kan fluiten en zingen, maar als hij ingetoomd blijft, is dat ook prima.

De eiken boom, die het landschap domineert, is van groen naar roestbruin getransformeerd, daar er toch enkele vriestemperaturen aan z'n jasje zaten.  
De gele kleur werd min of meer overgeslagen deze winter.
We wandelen tussen de glooiende bospartijen, gelegen rondom de enorme akkers. Een plantage immergroene steeneiken katapulteert me naar de Mediterranée. Wat een beautés. Deze soort met smalle, rubberachtige niet verliezende bladeren en kleine eikels maken de zachte decemberavond compleet. 
Zodra de bladverliezende eiken kaal zijn, trekken de kruinen van de naaldbomen de aandacht van dit dunbevolkt heuvellandschap naar zich toe: de cypres met z'n lange slanke vorm, de parasol-den met zijn Afrika-aandoend silhouet of de ceder met zijn statige takken reeds beginnend laag boven de grond.
De natuur vertelt. 

Het toeristisch najaarsseizoen was rustig en geeft ons  op deze manier de gelegenheid om te kunnen verderwerken-in-de-bouw.
12 uur per dag : boren, schroeven, pikeuren, betonmolens vullen, plannen, overleggen, kappen, zagen, chapen, vloerverwarming plaatsen...
We besloten de koeienstallen te metamorfoseren naar 2 gîtes, waarvan één voor 8 personen en één voor 6 personen, telkens met de slaapkamers op het gelijkvloers en de leefruimtes onder het dak.
We startten met de grootste en de planning is om deze in het voorjaar af te hebben.
Boven de voerbakken hangen nog enkele restanten van bordjes met de namen van de koe: Dûchesse, Reine...  en geboortedata rond eind jaren 60.
De stallen zijn dus toch al een 50 jaar koe-loos, maar de mogelijkheid om meer dan 20 dieren te herbergen getuigt van de grootsheid van de boerderij en de rijkdom van de familie des huizes, 200 jaar geleden.

Na het uitpikeuren van de naar een geul aflopende betonvloer, wordt de harde ondergrond genivelleerd met ons kraantje. De dubbele staldeur garandeert ons voldoende breedte om binnen te rijden, maar de hoogte is nog even een avontuur. De granieten dorpel wordt zorgvuldig uitgehaald om in de toekomst mogelijk nog ergens te kunnen herbruiken. Nivelleren, isoleren, vloerverwarming plaatsen en chappen staan op agenda.
We vragen ons af of dit nu de laatste clipsen en vloerverwarmingsbuizen zijn die door onze handen gaan glijden, in dit leven. De grote, zware rol met buis rolt af, de rug van de installateur staat gebogen om de tegenstribbelende kringen vloerverwarming te leggen, en de helper-installateur zet kracht op de tacker om m.b.v. de clipsen de buis vast te prikken in de polystyrenen isolatieplaten. Allemaal energiën van de verwarmingsinstallateur om de bewoner een warme omgeving te garanderen. De arbeid is geen fluitje-van-een-cent, naar mijn mening, net zoals geen enkele arbeid-in-den-bouw ook maar enige vanzelfsprekendheid dient te genereren.
Ook de chape werken nemen we weer voor eigen rekening.
Helaas is onze oude betonmolen te ver op zijn tandjes, ook na de vervanging van de lagers doet hij niet meer exact wat van hem gevraagd wordt en besluiten we om er eentje te huren.
Belgische vrienden uit  de buurt worden ingeschakeld om een dagje te helpen kruien, zand te scheppen en de vibes hoog te houden, waardoor de geoliede mensenketting erin slaagt om een strak, net chape-oppervlak te realiseren.

We kunnen de chape de tijd geven om te drogen zonder stil te vallen qua werkzaamheden :  op de bovenverdieping worden de stenen muren ingevoegd, een volledig plafond kaderement zorgvuldig in mekaar getimmerd, plafondplankjes gewit en geplaatst en daglicht binnengelaten via twee versgeplaatste veluxen. De gebruiksaanwijzingen indachtig, is de clou uiteindelijk dat de gebruikaanwijzing de clou niet vermeld : namelijk dat het glas op het einde er ondersteboven en achterstevoor in moet geplaatst worden. Na volle ladingen gevloek en gezoek worden de gebruiksaanwijzingen dan ook ritueel verbrand.
De oude dakspanten-balken steken prachtig af tegen de witte plankjes, de stenen muren klaren op dankzij de voegwerken Hoogtijd om de vloerhandel te bezoeken en te genieten met een koffietje van het enthoesiasme van Geneviève en Gualdinio in hun toonzaal. We  brainstormen, plagen, lachen en keuvelen boven onze werkplannen: weer een geoliede mensenketting.
Heel stil kunnen we ons bewust zijn van het feit:
2022 gaf ons alles wat we nodig hadden!