Tweemaal in je leven een nieuwbouw woning neerzetten vergt minder organisatie dan één renovatie, indien je alle werken voor eigen rekening wil nemen, want:
als het grondniveau buiten te hoog ligt, kan je niet verder met je afvoeren binnen, als de vloer niet genivelleerd is, kan je niet verder met de gyproc, als de gyproc niet staat, kan je niet verder met de stroom... enzovoorts. Alle werken zijn met mekaar verbonden, willens nillens.
De huidige trap dient verwijderd te worden, want daar komt de badkamer... Maar in dit stadium van de werken is het beter om de trap nog niet te vervangen door de ladder, omdat er nog tig materialen naar boven dienen gesjouwd te worden.
Dit maakt dat we meerdere klussen onderhanden hebben op dit ogenblik, omdat alle karweien met mekaar samenhangen. Respect dus voor de verbouwers onder ons.
We besluiten om de oeuvres op de bovenverdieping zo ver mogelijk af te maken, om daarna de trap te  kunnen verwijderen.
De bekabeling, zoals wij die voor hebben, was nagenoeg volledig in plan gebracht, dus hier is het een kwestie van sleuven maken in de dikke stenen muren en gaten boren naar de zolder en naar de stroomkast.
Onze grote kabelhaspels worden op een zelfgemaakte spoel gehesen, het stroomkabel-trekken gaat op deze manier dus een stuk makkelijker.
Op zolder sta ik stil bij de ronde tochtgaten in de buitenmuren, net onder het dak, die zorgen voor de nodige natuurlijke ventilatie; het is ongelooflijk hoe proper het hier tussen de 200-jarige muren is. Ik sta stil bij het vernuft en de draagkracht, de eenvoud die zoveel wijsheid uitstraalt. Maar als er plots een kabel door de vloer wordt gestoken, moeten we terug naar de realtiteit: schakelaar, lichtpunt, stopcontact, stroomkast: wat een puzzel! De boerderij had welgeteld 5 stopcontacten en 5 lichtpunten. De afbraak van de electriciteitskabels was dus een fluitje van een cent. 
Een 20-tal jaren geleden moet er op de bovenverdieping dan ook gechapt zijn geweest bovenop de houten planken, niet met de bedoeling om vloertegels te legen, maar om alles dicht te gooien met stoffen vloerbekleding. We krabben achter onze oren want hier moeten we onze waterpas gaan inschakelen. Enkele telefoontjes met onze bevriende vloerder in Belgenland brengen soelaas; nu nog de uitleg in het frans bij onze vaste franse bouwmaterialen leverancier, want ook met de franse alternatieve producten is het niet altijd zoals WIJ het willen. 
Ondertussen worden de kabelsleuven in de muren dichtgesmeerd met een kalkje: er wordt gevloekt en gefoeterd. Deze kalk droogt in 3 minuten, over de droogtijd hebben we het met de bouwmaterialen leverancier niet gehad. Het papje ziet er o.k. uit, tot we boven zijn met onze emmer en 2 sleuven gesmeerd hebben: de kalk-water mengeling droogt op, terwijl we aan het smeren zijn. 
Een belangrijke levensles die hieruit volgt: lees, voor gebruik, de bijsluiter of de achterkant van de verpakking...

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​