In het dagdagelijks leven van de (werkende) mens neemt nachtrust 1/3 van de "dagtaak" in beslag.
Het bed is dus enorm belangrijk voor een goede nachtrust.
In een chambre d'hôte is dat niet anders.
De warme zomers in het zuiden nodigen uit tot de aanschaf van  frisse, luchtige lakens, van zuivere, natuurlijke katoen.
En zoals altijd : het oog wil ook wat.
Op de valreep kon ik nog enkele bobijnen handgemaakte brugse kant die ik erfde van mijn moeder, in de verhuiswagen stoppen als we België verlieten.
Mijn liefde voor dit handwerk heb ik via haar met de paplepel ingegoten gekregen.
Handgemaakte kant is kunst, energie, geduld. Draadje, klosje, draadje. Ik kan deze arbeid en schoonheid enorm naar waarde schatten en liet niet na enkele van de lakens van de bedden van een Brugs-kanten boord te voorzien.

In de gîte, het toekomstig vakantiehuis, zijn al de gyprocplaten geplaatst; dat er ooit een koeiestal was, zou je vandaag al niet meer kunnen zeggen. De gyproc wordt bijgeplamuurd met enorme preciesie en ik besluit een naaiklus ter hand te nemen : de dekbedhoezen voor de gîte.

Je vindt ze langs hoek en ... kant, online, op de wekelijkse markt of in de linnenwinkel. Maar ik kon nergens echt mijn zinnen op zetten. Online aankopen proberen we zoveel mogelijk te mijden en op de wekelijkse markt biedt men linnen uit de jaren 50-60 aan: de bolletjesschort van mijn oma hangt nog steeds in de wind te wapperen aan de marktkraam en het aanbod van de wollen ruiten pantoffels zijn nog steeds het bewijs dat de tijd is blijven stilstaan in de zuid franse modewereld-op-de-wekelijkse-markt. Het brengt spontaan een glimlach op de mond.

Het dekbedovertrek met gefronste boordjes langs de zijkanten plantte zich in mijn brein en ik slaagde er niet in het los te laten.
In Castres ligt de stoffenfabriek van de familie Calvet, waar nog véél omzet gedraaid wordt. Fantastisch idee : de plaatselijke industrie steunen en onze dekbedovertrekken zelf ontwerpen en  naaien... van natuurlijke, fris aanvoelende, pure katoen.
De snit is gemaakt, het lampje van de naaimachine wordt aangeknipt, het persvoetje omhoog geklikt, het stof eronder gestoken en... de muziekbox opgezet.
Herman Van Veen geeft het beste van zichzelf ...
"Tussen het geratel van de machines door, 
klonk in de confectie
een mooi meisjeskoor
dromend van de prins van.. weet ik veel
die ze zou ontvoeren
naar zijn luchtkasteel

Hilversum 3 bestond nog niet, maar ieder had zijn eigen stem....."
Mooi, Herman, héél mooi!