De zomer is, net als in België, wisselvallig.
De zon staat hoog en het daglicht is intens, maar het weer is niet standvastig.
Voor te klussen : ideaal!
Zondagmiddag wordt het aantal vierkante meters gyproc en stalen gebintes berekend alsook het overleg i.v.m. beton, chape, isolatiebeton, chape liquide.
De zoektocht is niet echt om over naar huis te schrijven.
We beslissen om één betonlaag professioneel te laten aanvoeren en de eigenlijke chapelaag voor eigen rekening te nemen.
Die week worden een 70-tal gyproc platen één per één uit de camionette gesjouwd.
De mooie stenen muren op de benedenverdieping worden zoveel mogelijk behouden, maar her en der dient een doorgangetje 'geïmproviseerd' te worden met gyproc-wanden, en bekastingen voor afvoeren en kabels worden zo secuur mogelijk geplaatst. Meerdere gaten voor afvoeren en airco-leidingen worden ook naar buiten gemaakt, gebukt met de zware pikeur ter hand. De ruimtes zijn voldoende groot, maar niet altijd even haaks en recht. Desillusie in een paar oogjes van de arme schrijnwerkers, onze maatjes uit België, die komen opmeten. Maar met een flinke dosis vertrouwen in 4 schrijnwerkershanden nemen we afscheid als ze op hun moto ons verlaten richting zuiden om hun tourtje verder te zetten. Tot gauw, kanjers!
Het aanleveren en plaatsen van ramen, deuren, trap en binnendeuren zal heel wat organisatie vergen. 
Voor ze kwamen opmeten plaatsten we nog dorpels. En twee broodnodige deuropeningen naar het terras werden nog uitgekapt uit de 60 cm dikke stenen muren.

De handigheid in het gyproc plaatsen groeit met de dag. We starten met de plafonds: de ronde vormen van de oude houten balken dansen alle richtingen uit. Dus ook hier weer: kijken, meten, zagen of snijden, de grote plaat naar boven heisen met het 'katrolleke', de vorm van de balk aantekenen op de plaat, grote plaat terug naar beneden laten zakken, rondingen van de balk bijzagen of -schaven, terug naar boven heisen en schroeven.
Enkele muren lenen er zich toe om er gyproc platen tegen te kleven met speciale colle, dat gaat als een trein. Kwestie van correct in te schatten welke wanden, want de inschatting loopt ook een keertje mis als we zien dat bij één wand de plaat, na plaatsing, nog teveel bougeert. Er dient dan alsnog nodige metalen stutten voorzien te worden om de platen te schroeven: 2 keer werk dus, voorzien van het nodige gesjamfoeter en gevloek, uiteraard!
 
De trap wordt gedemonteerd. De treden worden gestockeerd, deze krijgen een recyclagekans. De bovenverdieping krijgt hierdoor extra ruimte, die benut wordt om de 3de slaapkamer te vergroten.
Balken worden bijgestoken, het trappengat kan dichtgemaakt met OSB-platen en de bovenruimte wordt voorzien van een chapelaag : welkom kamer 3!

Ondertussen is moeder valk druk in de weer haar 3 jonkies groot te krijgen in de nis boven de achterdeur. De 3 roepen, of beter gezegd krijsen, om ter hardst als ze komt aangevlogen met voedsel... tot ze het nest verlaten en als beginnende zwevers het luchtruim vullen om op een dag als volleerde jagers hun plaatsje in deze habitat op te eisen en deel uit te maken van het nabijgelegen ecologisch systeempje. Zoooo mooi om dit van op een afstand gade te slaan!

De wilde bloemen in het grasveld lokken allerlei vlinders, insecten en de blauw zwarte houtbij. De frequentie van het geluid wat de bij maakt, geeft een mens enorme rust, haar blauwe doorschijnende vleugeltjes weerspiegelen een kristalkleur in het zonlicht.
Ik spot kaasjeskruid, weegbree, reukerwten, vele soorten alium, duizendblad en fluitekruid en prachtige veldsalvia, meerdere bloempjes heb ik niet eens kunnen determineren.
Het geelwalstro geeft een fijne, mystieke geur door de warmte van de zon.
Enkele dagen later worden de reukerwtjes overwoekerd door wilde munt. In een handomdraai geurt de muntthee door de zwoele zomeravond buiten aan de terrastafel. Terwijl blaft de vos ergens tussen de eikenbomen achter het korenveld.

Natuurlijke rijkdom, ver weg van genetische en andere manipulaties, is daar waar ik kijk... héél dicht!