Hooi voor de paarden

Het weiland lijdt onder de twaalf voetjes ofte 3 smulpapen.
Tijd om orde op zaken te stellen: er moet hooi aangekocht.
Na wat rondbellen en enkele posts op social media, vinden we een 'buurman' agriculteur.
We dienen tot het volgende dorp te rijden en spreken af op een plek in het begin van de middle of nowhere.
Een witte Citroën bestelwagen schiet op de afgesproken plek voor ons in, we nemen aan dat dat onze 'buurman' is.
We rijden bergop, bergaf en de straatjes worden kleiner en kleiner.
Een haarspelbocht van om-en-bij de 180° is onmogelijk met onze camionette en paardentrailer. Ons gevaarte is net geen 14 meter lang....
We moeten de remork loskoppelen midden op het kleine straatje  en daarna op de cour van een nabij gelegen boerderij een  rondje maken om terug te kunnen keren.
De landschappen van hierbovenaf zijn fenomenaal. In de verte zien we de Pyreneeën met besneeuwde bergtoppen.

We volgen de kronkelstraat.
Deze loopt op een gegeven moment dood op het erf van een oude boerderij.
Je waant je 100 jaar terug in de tijd. De kippen lopen van hot naar her, halfvolle big bags (zakken) met cement of zand staan her en der wortel te schieten, de landbouwmachines staan kriskras in de hangaar, delen muur zijn half bijgemetst met rode brikken. Deze zouden nog ooit van bezetwerk dienen voorzien te worden.

Joël geeft instructies, zodat we zonder botsen of knotsen gekeerd raken op zijn erf.
Hij stelt voor dat we hem vanaf hier te voet volgen.
Uit één of ander deurtje komt een vriendelijk mijnheertje op leeftijd tevoorschijn: de vader van Joël. Hij draagt een blauwe kieljas en een franse alpinopet. Hij teelde roze look, net zoals zoveel agriculteurs in Lautrec. Roze look heeft net dàt ietsje meer dan zijn witte broertje : hij is langer houdbaar. Lautrec wordt omringt door roze look-velden; altijd bijzonder om de lookfeesten mee te maken in augustus.
Joël start de motor van zijn traktor en we dalen het modderig zand-kiezelpaadje af. Onderaan staat een tweede grote hangar en een vriendelijke haflinger staat midden op het pad ons gade te slaan met zijn oortjes rechtop naar voren gericht en zijn nek lang uitgestrekt. 3 paarden staan achter zelf  aan mekaar gebricoleerde dranghekken in de hangar en de haflinger loopt van buiten naar binnen tussen lege paletten, een kruiwagen en onderdelen van landbouwmachines. 
De ronde hooibalen ruiken heerlijk en zijn netjes op stapels gestockeerd.
We laden wat we kunnen.
Joël is behulpzaam en vriendelijk met een joie de vivre van het hoogste niveau.
Tot gauw, Joël, à bientôt!