Begin mei.
De zon staat al hoog in le Sud-Ouest.
Het pas gemaaide en gemulchte gras ruikt heerlijk.
Als we 's avonds aan tafel zitten eten, zien we door het grote raam een roestbruin reetje door het korenveld rennen. Hij stopt even om onze kant op te kijken, mogelijk hoort hij onze radio om er dan als een speer vandoor te huppelen.
In het oude huis wordt alles in gereedheid gebracht om te kunnen vloeren op de verdieping.
De eerste lading tegels komt binnen  op het perfecte moment.
Geneviève-van-de-tegelhandel maakt voor ons nog een extra fiche met wat-waar en Gualdino wenst ons 'bon courage'. Hij vraagt hoeveel ons remorkske kan laden en ik zeg dat het een sterke belg is, terwijl ik naar de nummerplaat wijs. 'Attention, car elle peut s'enfriter'... Grappige, doordachte woordspeling, mijn gedacht!
Vantje is weer een welgekomen hulp om de paletten met vloertegels te lossen en onder de droge oversteek te stockeren.
De lange parket-tegels alsook de chape dienen in de lijmlaag gezet.
Op de knieën kruipend, met de neus naar beneden, wordt de ruimte stilzwijgend en nauwgezet volgelegd.
De kleine, blauwe badkamertegeltjes met oude looks zien er voortreffelijk uit, het zet de sfeer van je huis voor een groot gedeelte.
Ons belgisch vloerdersmaatje staat ons telefonisch met raad en daad bij. Op de knieën, met de neus dicht bij de grond worden we letterlijk met de neus op de travak van de tegelplaatser gedrukt :  lijm-substantie mengen, op de knieën gaan, meten, waterpassen,  verder kruipen naar een volgende rij, zware dozen bijsjouwen... cementeren, opstaan, bijslijpen of snijden en terug door de knieën gaan. En als hij geluk heeft, kiest zijn klant een tegel binnen handformaat. 
De vloerder:  krachtpatser van de hoogste plank met voeten en knieën down to earth! Respect voor hem!


De, voorlopig, laatste hand wordt gelegd aan de bovenverdieping.
Dik behangpapier is nuttig om enkele krakkemikkig bezette muren te verdoezelen, en we experimenteren ook met bezetwerk en kalkverf voor enkele binnenmuren. Eerst een primer (of sous-couche), dan met een spatel de 'enduit' in een gewenst patroon uitstrijken, hierover kan je dan de kalkverf uitstrijken met de spons in de gewenste kleur en tenslotte kan je alles vernissen, zodat de wand afwasbaar is.
Op een ochtend ligt de verfrol en de borstel in het zand op de grond in de grote ruimte. Ik had ze keurig in een vochtige handdoek gedraaid en op een palet gelegd. De handdoek ligt 3 meter verderop. De borstels hangen vol stof en vuiligheid. Wat is dat allemaal?  Al snel zien we de schuldige : de linkerkant van Flits haar kopje hangt vol verf. Ze is dol op de verfgeur en zou er zich helemaal mee willen beklieden! Met een uitgestreken blik van 'ikke nikske gedaan', ligt ze in haar mand. I love this face!

Er worden dozen opzij getrokken om kastpanelen te ontfutselen in de stockage plaats. Enkele kasten kunnen al naar boven gestoken worden met de vork van Vantje.
De mahonie rode gloed van de kasten komt goed tot zijn recht tegen de lichte muren.
Mahonie of notelaar slaagt erin om een zeker cachet te geven aan een meubel. Het ademt warmte uit.  In een gepolitoerde toestand schittert het in alle eenvoud, zonder dat er teveel tierlantijntjes aan te pas hoeven komen. 
We dekken alles af met plastiek.
Nadat de trap gedemonteerd is, kunnen we de laatste slaapkamer afwerken, maar dat is in een tweede fase.
Bij val-avond realiseren we ons plots hoeveel geluiden zich rondom ons manifesteren : de paarden knabbelen van het frisse groene gras, twee van hen vinden het nodig om te kibbelen en met het hoofd hoepel-op beweginkjes te maken, het gekwaak van de kikkers bij de vijver is mogelijk recht evenredig met hun positieve gemoedstoestand, het bazuinengeschal van de krekels lijkt uit één hoek te komen : het bosje achter het korenveld, al hun echo's komen hier samen, zo lijkt het. Enkele zangvogels geven het beste van zichzelf. De koekoek en de uil moeten het op een akkoordje gegooid hebben, hun geroep lijkt door elkaar verweven ergens in de verte en ondertussen heeft de buizerd de juiste termiek gevonden om geruisloos boven onze hoofden te 'glijden', ik zag al meerdere malen de complete halo rond de zon, mooie shelf clouds en enorme schaapjeswolken. 
Vandaag strijkt de regen over onze wangen een heel fijne, dunne nevel. Genieten met een grote G is op dit moment zelfs een understatement. 
Lilou heeft boterbloempjes geplukt, die ze mij overhandigt. Ik zoek meteen een minivaasje ;  ze zou  graag de paardjes  kammen. 
Op een dag zal de pony,  die ze rijdt in de manège, te klein zijn. De tijd en energie die ze nu aan de paarden van ons besteedt, zal niet verloren zijn : want paarden kammen is vertrouwen geven, vertrouwen krijgen én banden smeden. Slimme Lilou!